Blog: de preventieparadox bij coronamaatregelen.

We zullen (gelukkig) nooit precies weten hoe het zonder was verlopen.

SARSCoV2 is niet weg en dat gaat waarschijnlijk ook nooit meer gebeuren. En hoewel het een gevaarlijk virus blijft is de situatie nu anders dan in 2020 en 2021. Dus wat doen we… en masse afgeven op eerder coronabeleid. Ik word er moedeloos van!

Begrijp me niet verkeerd. Het beleid destijds voelde niet altijd logisch, was dat bij nader inzien ook niet altijd en er is onderling vast ook veel over geruzied. Maar we moesten toch iets! Een nieuw virus, geen weerstand, met destijds hoge sterftecijfers. Het zag er niet goed uit en er moest snel ingegrepen worden.

Uitgaande van wat we al wisten van eerdere coronavirussen (SARS & MERS o.a.) en het toen meest bekende luchtwegvirus in ons midden, de griep (influenza), werden er in alle haast maatregelen opgesteld. Dit n.a.v. adviezen van de WHO en ons OMT.

Afstand houden, handen wassen, bij klachten isoleren en de lockdown. Later aangevuld met GGD testen, zelftesten en gelukkig de vaccins. In een periode van ruim 1,5 jaar was het vallen en opstaan.

Hoe vaak we het einde van de pandemie niet vierden om vervolgens head first er weer volop in te duiken… En we lijken het soms vergeten te zijn, maar het was erg.

Meer dan 17 miljoen doden wereldwijd tot op heden, ambulances die uren voor ziekenhuizen stonden waar geen plek was, Ernstig zieken, maar ook mensen waarbij het initieel wel mee leek te vallen, die na hun besmetting Post-Covid (Long-Covid) ontwikkelden.

In Nederland kwam code zwart in zicht. Er lagen coronapatiënten in België en Duitsland, want bedden en handen tekort, en vrijwel alle planbare zorg werd uitgesteld vanwege dat tekort aan capaciteit. En dat was dus mét maatregelen…

Dat er nu dus mensen zijn die al die maatregelen in twijfel trekken snap ik oprecht niet. Al helemaal niet omdat het niet alleen leken zijn, die dit vanuit emotie doen. Daar zou ik nog enig begrip voor kunnen opbrengen

Maar dat ook “artsen” meedoen en de nuance die je bij hen toch mag verwachten vaak achterwege laten... Nee dat gaat er bij niet in. Dat begint al bij de vraag om van losse maatregelen uit te zoeken wat het effect is geweest. Dit terwijl artsen en wetenschappers dondersgoed weten dat ze in combinatievorm zijn ingezet en het altijd die combinatie is, die het meest effectief is.

Afbeelding gatenkaasmodel: gebaseerd op het Swiss Cheese model van MacKay, vertaald voor NL gebruik door Alma Tostmann (Radboud UMC) & Sonja Boender (Robert Koch Institut).

Door het stapelen van maatregelen vergroot je het effect. Dus individuele maatregelen lostrekken en beoordelen is niet alleen lastig (we hebben tenslotte nooit losse maatregelen gehad), het geeft ook nog eens een vertekend beeld omdat het versterkend effect van die stapeling ontbreekt.

Daarbij is het ook nog eens vrijwel onmogelijk om vast te stellen wat voor ellende er met de maatregelen voorkomen is. De enige manier waarop we enig inzicht kunnen krijgen in wat had gekund, is via wiskundige voorspelmodellen.

Via deze link vind je zo’n voorspellend onderzoek naar het effect van vaccinatie. Hier is gekeken naar Medicare patiënten in Amerika (n = 64 miljoen). Er is eerst een studie gedaan naar 26.8 miljoen mensen met en zonder vaccinatie en gekeken naar de uitkomsten onder deze groep bij een SARSCoV2 besmetting.

Vervolgens zijn die uitkomsten via een wiskundig model uitgerold over de hele Medicare patiëntengroep om tot een voorspelling te komen. En wat blijkt? Er is echt heel veel ellende voorkomen. Tot 680.000 minder opnames en 370.000 minder doden.

Prachtig dat dit kan, maar het blijft een voorspelling. En dan is het verschil gevaccineerd vs. ongevaccineerd nog enigszins meetbaar. Probeer dat maar eens voor isolatie of lockdown. Niet te doen, want je weet gewoon niet wie je zonder die maatregelen was tegengekomen en of diegene jou had besmet of andersom, laat staan wat dan het eventueel verloop zou zijn geweest.

Je gaat dit ook nooit preciezer in beeld kunnen brengen want voorkomen leed is nou eenmaal niet perfect meetbaar te maken. Des te erger dus dat bepaalde mensen hierom blijven vragen. Helemaal als dit dus artsen en wetenschappers zijn die weten dat dit niet kwantificeerbaar is.

We nemen Carla Peeters (immunoloog) als voorbeeld. Een veelpleger op het gebied van desinformatie verspreiding en er altijd als de kippen bij om onderzoeksresultaten te verdraaien, te “vergeten” ze in perspectief te plaatsen en/of confounders te vermelden.

Zij deelde onlangs een onderzoek wat volgens haar zou bewijzen dat lockdowns slecht zijn voor de hersenen van jongeren en concludeert hieruit dat die lockdowns dus slecht zijn voor onze volksgezondheid.

Vrij heftige conclusie. In het onderzoek wat ze aanhaalt (dit onderzoek) is inderdaad gekeken naar de impact van de pandemie en bijbehorende maatregelen op adolescenten. Er is gekeken naar hun algemeen welbevinden.

De eventueel preventieve werking die deze maatregelen op de gezondheid van deze groep (overigens maar 82 personen) heeft gehad, is niet meegenomen. Logisch ook want dit is zoals ik eerder al aangaf moeilijk meetbaar.

Dat de onderzoekers zelf zich puur op dit welbevinden richten is prima. Dat is de scope van het onderzoek en hun conclusies zijn dan ook niet zo heftig als die van Carla Peeters. Ze hebben het nergens over een gevaar voor de volksgezondheid.

Zij geven aan dat er een negatieve impact op het welbevinden van jongeren was gedurende de pandemie (duh) en dat lockdowns verregaande maatregelen zijn die we niet zomaar moeten nemen (nogmaals duh).

Mevrouw Peeters trekt hier de boel dus kundig uit z’n verband. Schreef ik eerder over in een blog over beïnvloeding. Ze speelt perfect in op de preventieparadox. Want omdat maatregelen gewerkt hebben is ons waarschijnlijk veel ellende bespaart gebleven.

Gevolg is wel dat er nu mensen rondlopen die denken dat de pandemie meeviel en de resultaten van een onderzoek zoals dit, over de impact van SARSCoV2 maatregelen, als veel schadelijker inschatten dan wat had kunnen gebeuren zonder die maatregelen.

Deze misvatting kan gevaarlijk zijn en tot collectieve woede leiden wanneer uitgebuit. En dat is precies waar Carla Peeters op hoopt. Zij niet alleen trouwens, ook de Ongehoord Nederland, Weltschmerz, BlckBx, Kuitjes en Engeltjes van deze wereld gaan hier goed op, om van de FVD maar niet te spreken.

Collectieve woede betekent onrust. En elk van bovengenoemde partijen heeft daar wel voordeel bij. Want ophef is aandacht en als je de aandacht hebt kun je bijv. je eigen bedrijf pluggen, donaties vergaren, leden werven of zelfs flinke politieke winst boeken.

Enige wat hier tegen werkt is kennis. In dit geval dus weten dat er zoiets is als een preventieparadox en dat hier door sommigen slim op ingespeeld wordt. Alles om ontevredenheid te kweken.

Maar als je onthoudt dat we mét maatregelen al op 17 miljoen doden zitten met een veelvoud aan ernstig zieken en Post-Covid (Long-Covid) patiënten, ben je minder gevoelig voor die preventieparadox.

Want ja, de maatregelen waren naar, maar wat was er gebeurt zonder? We zullen het gelukkig nooit weten! —THE END—